ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Ο ιερός Ναός Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω (τρίκλιτη βασιλική, πετρόχτιστη και με ξύλινη σκεπή) είναι ο ένας από τους δύο Ενοριακούς Ναούς του Βελβεντού και αποτελεί η ύπαρξή του ιδιαίτερη ευλογία για το Βελβεντό, την ιερή Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης, ολόκληρη τη Μακεδονία!

Σ’  όλη τη Μακεδονία δεν υπάρχει άλλος Ενοριακός Ναός που να τιμάται στο όνομα του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω! Από την πόλη μας, λοιπόν, η ευλογία του Αγίου διαχέεται προς κάθε κατεύθυνση, στα πέρατα του κόσμου, ύμνος και δοξολογία στον Τριαδικό Θεό της Ορθοδοξίας, που τόσο αγάπησε ο Άγιος Διονύσιος.

Ιστορική αφορμή για την ανέγερση του Ιερού Ναού είναι ένα αρνητικό γεγονός. «Δεν υπάρχει κακό που να μην περιέχει καλό» λέει η αρχαία ρήση. Τον Δεκέμβριο του 1943 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής καίνε τα τρία χωριά των Πιερίων (Παλαιογράτσανο, Καταφύγι και Αγία Κυριακή) και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν έντρομοι τα χωριά τους. Ένας μεγάλος αριθμός αυτών των «προσφυγών» έρχονται για να κατοικήσουν το Βελβεντό. Και μια από τις πρώτες φροντίδες τους είναι και η ανέγερση ιερού ναού, που να λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και κέντρο της όλης ζωής τους.

            Η επιτροπή ανέγερσης (Στεργιόπουλος Θωμάς, Στεργιόπουλος Γεώργιος, Καλοζήσης Νικόλαος, Φικιάρης Δημήτριος, Παπαγόρας Παντελής, Μανώλας Αθανάσιος) με επικεφαλής τον αείμνηστο παπα—Γιάννη Παπαδημητρίου, με τη βοήθεια και τη συνδρομή όλων των Βελβεντινών, θεμελιώνουν Ιερό Ναό, ο οποίος, με την ευλογία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου Ψαριανού, αποδίδεται στον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω. Ο Άγιος έρχεται και εγκαθίσταται, μόνιμα πια, στο Βελβεντό.

             Ο Άγιος Διονύσιος, που γεννήθηκε στο χωριό Σκλάταινα (σημερινή Δρακότρυπα) Καρδίτσας, λίγο πριν από το 1500, δεν ήταν άγνωστος στους Βελβεντινούς. Η παράδοση λέει ότι οι Βελβεντινοί, αλλά και οι κάτοικοι της ευρύτερης επαρχίας, ήταν στενά δεμένοι με τον Άγιο Διονύσιο. Το συναξάρι αναφέρει ότι ο Άγιος, όταν έγινε Ηγούμενος στον Τίμιο Πρόδρομο της Βέροιας —ένα μοναστήρι που το βρήκε διαλυμένο όταν ήρθε και σε λίγο διάστημα το έκανε κοινοβιακό προσδίδοντάς το μεγάλη αίγλη, χάρη στην πνευματικότητά του, την ασκητική ζωή, τα πλούσια ποιμαντικά και διοικητικά χαρίσματα που διέι9ετε—, κατέστη παμμακεδονική μορφή στα δύσκολα εκείνα χρόνια της τουρκοκρατίας, μορφή που σφυρηλατούσε στο υπόδουλο Γένος το ορθόδοξο ήθος και την ελληνικότητά του.

Οι παλιοί Βελβεντινοί ταξίδευαν και επισκέπτονταν συχνά το Μοναστήρι του Τίμιου Προδρόμου Βέροιας. Ποιος μάς λέει ότι η παράδοση δεν είναι τόσο παλιά, ώστε να φτάνει ίσαμε τα χρόνια της ηγουμενίας του Αγίου Διονυσίου; Μια παράδοση που συνεχίζεται, αργότερα, με επισκέψεις, προσκυνήματα στον Όλυμπο, όταν ο Άγιος θα μεταβεί εκεί και θα ιδρύσει το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στον Όλυμπο. Και οι επισκέψεις αυτές, από το
Βελβεντό μέχρι τον ‘Όλυμπο και τον Τίμιο Πρόδρομο Βέροια, γίνονταν με τα ζώα! Πώς, λοιπόν, να εξηγήσουμε τη μεγάλη αυτή ευλάβεια των Βελβεντινών και των κατοίκων όλης της παραλίμνιας περιοχής προς τον Άγιο Διονύσιο;

           Πιστεύουμε πως η ανέγερση Ιερού Ναού στο όνομα του Αγίου Διονυσίου δεν είναι τυχαία, αποτελεί συνέχεια αυτής της παράδοσης, βρίσκεται μέσα στο σχέδιο του Θεού για τη δοξολογία του ονόματός του και τη σωτηρία μας διά του Αγίου Διονυσίου του Ολύμπω, του καθηγητή της ερήμου!

           Η Ενορία Αγίου Διονυσίου Βελβεντού, σήμερα, λειτουργεί κανονικά και αναπτύσσει δραστηριότητες σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής της πόλης μας και διατηρεί δεσμούς ευλάβειας και σεβασμού με την ιερά μονή του Αγίου Διονυσίου Την ενορία διακονεί, λειτουργικά και ποιμαντικά, ο παπαδάσκαλος—πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Ι. Κώστας. Τον Ιούνιο του 1995 ήρθαν, για πρώτη φορά επίσημα, ιερά λείψανα του Αγίου Διονυσίου στο Βελβεντό και τον Αύγουστο του 1996 ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής, αρχιμανδρίτης Μάξιμος, έφερε στο Βελβεντό ιερό λείψανο του Αγίου, παρουσία των αρχών και του λαού μας για ευλογία και αγιασμό του τόπου μας.

Η μνήμη του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω τιμάται την 23η Ιανουαρίου.