Μικρή πανέμορφη μονόκλιτη
βασιλική κτισμένη στην περιοχή «Παλιόμυλος», στη δεξιά κοίτη του Γριτσιανίσιου
λάκκου, απέναντι από το Τσιλιπίσιο. Η εκκλησιά σχετίζεται με την Πηγή νερού,
γνωστή ως «ρύση της Αγίας Παρασκευής» και τους ερειπωμένους σήμερα νερόμυλους
της Γριτσιάνης, δεδομένου ότι οι εκκλησίες οι αφιερωμένες στην Αγία Παρασκευή
θεμελιώνονται πάντα κοντά σε πηγές νερού.
Εξωραΐσθηκε με πολύ μεράκι και
προσοχή το 1994, ενώ το 1995 κατασκευάσθηκε το τέμπλο από τον παλαιογρατσανίτη ξυλόγλυπτη
Παναγιώτη Ζαρούχα. Δεν παρουσιάζει ζωγραφική διακόσμηση στους τοίχους. Οι
παλιότερες φορητές εικόνες της εκκλησίας αγιογραφήθηκαν από τον Χαρίσιο
Τσιουκαρδάνη. Η πλούσια βλάστηση, το δέος του παρακείμενου όχτου
του Παλαίκαστρου, η ανοιχτή θεά προς τη λίμνη Πολυφύτου και το απάνεμο της
περιοχής, γνωστής και ως «Τζιτζικόη» —από τα πολλά τζιτζίκια— συνθέτουν το
φυσικό σκηνικό της Αγίας Παρασκευής. Γιορτάζει στις 26 Ιουλίου, αλλά
λειτουργείται την πρώτη, μετά την γιορτή, Κυριακή.
