Θεμελιώθηκε το 1922 επί
μητροπολίτου Φωτίου και ολοκληρώθηκε το 1925. Κτίστηκε από τον Τάσιο Τσιτσφίκη,
ο οποίος, μάλιστα, λέγεται ότι σκοτώθηκε κατά την κατασκευή του ναού. Την
εσωτερική εργασία επιμελήθηκε ο Ν. Μπαχτσές και Ν. Φκιαράς (Καραγιάννης). Η
μόνη εκκλησία, μαζί με το Μετόχι, που έχει γυναικωνίτη. Έχει νάρθηκα και
δεσποτικό θρόνο.
Θαυματουργή εκκλησιά, στην
οποία έρχονταν και προσεύχονταν ακόμα και πιστοί από το γειτονικό Καταφύγι, οι
οποίοι διανυκτέρευαν στον γυναικωνίτη.
Κτισμένη μέσα σε βακούφικο
αγρόκτημα δύο στρεμμάτων, στο οποίο σώζονται (;) μερικά αιωνόβια δέντρα. Δίπλα
στο Ναό υπάρχει οικίσκος, &δωρεά κάποιου Κολουμτζή, που φαίνεται πως είχε
ρίζες βελβεντινές. Ο οικίσκος, με ισόγειο και πάνω όροφο, ανακαινίσθηκε με
προσωπική εργασία των Βελβεντινών. Εκεί, λέγεται, ότι έμενε, μετά τον
βομβαρδισμό Των Σερβίων, μια οικογένεια Σερβιωτών. Μεγάλη η συμβολή και η
φροντίδα των εκκλησιατόρων, Μαριγώς Σουπουρούλους και Γεωργίου—Μαρίας Σαμαρά.
Γιορτάζει την 1η Ιουλίου και
την 1η Νοεμβρίου, των Κοσμά και Δαμιανού. Πανηγυρίζει την δεύτερη μέρα του
Πάσχα.
