Στην αριστερή όχθη του
χειμάρρου «Ξηρόλακκα», μετά το τέλος των καλλιεργούμενων εκτάσεων και στην αρχή
του παλιού πεζόδρομου που οδηγούσε από το Βελβεντό στο Καταφύγι, βρίσκεται το
εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, σ’ ένα μικρό πευκοφυτεμένο πλάτωμα του βουνού.
ο ναός είναι σταυρεπίστεγος,
κτίσμα των βυζαντινών χρόνων και που συνδέεται στη ζωή των πιστών με τον άλλο
βυζαντινό ναό, ακριβώς στην απέναντι όχθη του χειμάρρου, αυτόν του Αγίου
Νικολάου.
Και τα δύο μνημεία, σύμφωνα
και με την προφορική παράδοση, έχουν σχέση με το «ΙΙαλαίκαστρο» που ορθώνεται
πάνω από τους ναούς αυτούς και συγκεκριμένα σχετίζονται με την μοναδική πηγή
πόσιμου νερού σ’ εκείνον τον τόπο, που σήμερα ονομάζεται «Βρύση τ’ Αη—Γιώργη».
Ο ναός είναι το μοναδικό βυζαντινό μνημείο αυτής της αρχιτεκτονικής
μορφής που σώζεται στο Βελβεντό. Από τη διακόσμησή του, σήμερα σώζεται, σε κακή
κατάσταση, μόνο η Πλατυτέρα, τοιχογραφία του 13ου αι. Κι αυτό γιατί ο ναός
κάηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1943 «υπό των κατακτητών Γερμανών», όπως μας
πληροφορεί ο παπα—Χαρίσης Ασημόπουλος στις ανέκδοτες ενθυμήσεις του. Ανακαινίσθηκε,
όπως μας πληροφορεί ο ίδιος, το 1955 με έρανο και προσωπική εργασία των
κατοίκων. Το τέμπλο κατασκεύασε το 1957 ο ξυλουργός Νικόλαος Μπαχτσές και τις
εικόνες του αγιογράφησε ο Χαρίσιος Τσιουκαρδάνης.